АсцярожнА, дрэвы зАчыняюццА [Кірыла Анохін] (fb2) читать постранично


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

Кірыла Анохін
АсцярожнА, дрэвы зАчыняюццА

Аўтар гэтай кнігі нешматслоўны — ён піша не толькі вершы, але і маўчанне, у якім яны гучаць. Кірыла Анохін ведае, чым і як трэба пацерці старое, пакрытае іржой слова, каб яно ажыло і само здзівілася свайму новаму існаванню. «Асцярожна, дрэвы зачыняюцца» — гэта хутчэй заклік да ўваходу, чым перасцярога, бо нават сезонныя змены надвор’я тут робяцца цудам, які варта перажыць разам з аўтарам.

***


на небе няма вёдраў
яно проста лье
як з вядра
і між намі не ноч
а проста цёмна як
ноччу
і мы не адны
мы проста цэлае
як адно
пакуль не стала светла пакуль
не скончыўся дождж і мы
ляжым тут удваіх
давай спадзявацца што
нас ніхто не заб’е
мы проста будзем спаць
як забітыя

***


там звонку
на кожнай вуліцы
халодна, мокра і брудна —
ты нікуды не выходзіш
з галавы

***


заўтра
каб паспець сустрэцца
з табой
трэба прачнуцца
а лепшай гадзіне
хаця
і гэта запозна

***


раней
кожны ўчынак
патрабаваў тваёй ацэнкі
цяпер
ён проста
патрабуе
цябе

***


твой узрост
вагаецца
на грані голасу
краі броваў
у якім няма выхаду
да мора
дык колькі табе?
усе даюць столькі
колькі ты й маеш
а я б аддаў усё

***


штоночы
танчачы голым у полі
я буду выклікаць дождж
каб ён даваў табе расці
каб кожную раніцу
бачыць
як
распускаюцца
твае вочы

***


калі я буду тануць
у наступным возеры
вазьмі свае рукі
і зачапіўшы мяне за жывое
выцягні яго

***


табе бракуе моцы
каб стрымаць сваё слова
яно ўцякае й гучна селіцца ў маім вуху
ты абхопліваеш мочку вуснамі
праводзіш языком па ракавіне
і
забіраеш сваё слова назад

***


хацеў выбіць шыбы
а там вясна
хацеў разбіць голаў
а там ты

***


раскажы мне
пад сакрэтам
пад коўдрай
толькі між намі
казку
пра ноч
і яна здзейсніцца
пад сакрэтам
пад коўдрай
толькі між намі

***


хто калі не я
каго
калі не цябе

***


вось і ўсё
а я чакаў усяго толькі
толькі і ўсяго
ну вось
і ўсё

***


знікла без вестак
гады таму раніцай
выйшла з пены марской
і не вярнулася

***


люблю
калі ты
любіш
калі я

***


тут няўтульна
голая сцяна
прыкрывае сорам гадзіннікам
як і я
паказваючы
што час ісці

***


падчас сеансу пытанняў
лёгкія лунаюць вакол нас
цяжкія падаюць мне ў лоб
а тыя
на якія я не магу адказаць
віснуць у паветры
ўтвараючы пятлю
прызначаную
для маўчання

***


мне дваццаць тры
а табе трынаццаць
разам нам 36
значыць
кожнаму па 18
калі мы разам
мы адчуваем сваё паўналецце
і робім
як паўналетнія

***


— дабранач —
трымаючы ў вільготных руках
гэтае слова
я перадаю ў твае
пакладзі яго побач
каб яно лашчыла
калі й не цябе
то хаця б
твой слых

***