АсцярожнА, дрэвы зАчыняюццА [Кірыла Анохін] (fb2) читать онлайн


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]
  [Оглавление]

Кірыла Анохін
АсцярожнА, дрэвы зАчыняюццА

Аўтар гэтай кнігі нешматслоўны — ён піша не толькі вершы, але і маўчанне, у якім яны гучаць. Кірыла Анохін ведае, чым і як трэба пацерці старое, пакрытае іржой слова, каб яно ажыло і само здзівілася свайму новаму існаванню. «Асцярожна, дрэвы зачыняюцца» — гэта хутчэй заклік да ўваходу, чым перасцярога, бо нават сезонныя змены надвор’я тут робяцца цудам, які варта перажыць разам з аўтарам.

***


на небе няма вёдраў
яно проста лье
як з вядра
і між намі не ноч
а проста цёмна як
ноччу
і мы не адны
мы проста цэлае
як адно
пакуль не стала светла пакуль
не скончыўся дождж і мы
ляжым тут удваіх
давай спадзявацца што
нас ніхто не заб’е
мы проста будзем спаць
як забітыя

***


там звонку
на кожнай вуліцы
халодна, мокра і брудна —
ты нікуды не выходзіш
з галавы

***


заўтра
каб паспець сустрэцца
з табой
трэба прачнуцца
а лепшай гадзіне
хаця
і гэта запозна

***


раней
кожны ўчынак
патрабаваў тваёй ацэнкі
цяпер
ён проста
патрабуе
цябе

***


твой узрост
вагаецца
на грані голасу
краі броваў
у якім няма выхаду
да мора
дык колькі табе?
усе даюць столькі
колькі ты й маеш
а я б аддаў усё

***


штоночы
танчачы голым у полі
я буду выклікаць дождж
каб ён даваў табе расці
каб кожную раніцу
бачыць
як
распускаюцца
твае вочы

***


калі я буду тануць
у наступным возеры
вазьмі свае рукі
і зачапіўшы мяне за жывое
выцягні яго

***


табе бракуе моцы
каб стрымаць сваё слова
яно ўцякае й гучна селіцца ў маім вуху
ты абхопліваеш мочку вуснамі
праводзіш языком па ракавіне
і
забіраеш сваё слова назад

***


хацеў выбіць шыбы
а там вясна
хацеў разбіць голаў
а там ты

***


раскажы мне
пад сакрэтам
пад коўдрай
толькі між намі
казку
пра ноч
і яна здзейсніцца
пад сакрэтам
пад коўдрай
толькі між намі

***


хто калі не я
каго
калі не цябе

***


вось і ўсё
а я чакаў усяго толькі
толькі і ўсяго
ну вось
і ўсё

***


знікла без вестак
гады таму раніцай
выйшла з пены марской
і не вярнулася

***


люблю
калі ты
любіш
калі я

***


тут няўтульна
голая сцяна
прыкрывае сорам гадзіннікам
як і я
паказваючы
што час ісці

***


падчас сеансу пытанняў
лёгкія лунаюць вакол нас
цяжкія падаюць мне ў лоб
а тыя
на якія я не магу адказаць
віснуць у паветры
ўтвараючы пятлю
прызначаную
для маўчання

***


мне дваццаць тры
а табе трынаццаць
разам нам 36
значыць
кожнаму па 18
калі мы разам
мы адчуваем сваё паўналецце
і робім
як паўналетнія

***


— дабранач —
трымаючы ў вільготных руках
гэтае слова
я перадаю ў твае
пакладзі яго побач
каб яно лашчыла
калі й не цябе
то хаця б
твой слых

***


мой мерны ложак
не далічваецца
тваёй паловы
інгрэдыентаў
для прыгатавання
добрага сну

***


мой ход канём:
з я1
знікае твая фігура

***


а помніш
мы з табой
вызвалілі
дваіх вязняў
сумнення?

гімнастыка


глыбокае дыханне
ногі разам
рукі на шырыні
тваіх
плеч

***


адклаў заўтра
на чорны дзень
каб яно ўсё ж такі настала
калі што

***


апусціцца яшчэ
ніжэй
няма куды
нагружаюся сорамам
каб скрозь зямлю
праваліцца

***


заблукалым дзіцём
шукаючы выйсце
са свайго лядашчага
лесу
ўжо чую
як асцярожна
зачыняюцца
дрэвы

***


вось і дажыў да вясны
перажыць бы

***


тэорыя
новае
магілы
у аснову
пакладзены
я

***


адзінота разліваецца па зямлі
растуць хвалі новага
сусветнага патопу
сыходзячы пад ваду
бласлаўляю ўсіх
хто збудаваў свой каўчэг
і знайшоў сабе пару

***


ноч выпівае
бутэльку белага святла — і становіцца днём
я выпіваю
бутэльку чырвонага
і ванітую

***


хвароба
запаленая галава
круціцца
вакол сваёй восені
зрываецца на плячо
падае пад ногі
згарае ад чакання
тваіх зімных рук
якія вернуць
усё
на свае месцы

***


на ўваходзе ў маё становішча
вытры аб мяне ногі
я толькі што вымыў падлогу

***


ніводная
сістэма мераў і вагі
не прадугледжвае
вымярэнне майго
стану —
каму патрэбныя
мае
цяжкасці?

***


згубіў
лагічны ланцуг
жыцця
больш
нішто
не трымае

Хайку


1.
Верасень. Тыя,
што не лятуць у вырай,
ідуць у школу.
2.
Спыніўся сярод
восені. Засыпала
лісцем дарогу.
3.
Лістапад. Вецер
вырывае ў мяне з рук
твой апошні ліст.
4.
Гнуцца дрэвы. Ім
нельга пайсці ні з ветрам,
ні супраць яго.
5.
Выпаў першы снег.
Сусед пабег з дываном
хутаць немаўля.
6.
Вярнулася на
дзень сонца. Паглядзець, як
мы тут без яго.
7.
АДЛІГА
Зіма спускае
за сабой ваду ва ўні-
тазе горада.
8.
Вясна. На дрэвах
лопнулі пупышкі ад
такога шчасця.
9.
На шашы затор.
Побач — адзін камбайн на
цэлае поле.
10.
Хрыстос прызямліўся
між тваіх грудзей.
Вас дваіх цалую.

***


вецер падымае фіранку
нібы спадніцу
пад ёй бачна неба

***


гісторыя неба
багатая на маштабныя буры
і гучныя навальніцы
якія змяняліся перыядамі суцэльнай
або пераменнай
воблачнасці
але з-пад увагі даследчыкаў
часта выпадалі этапы
калі на небе абсалютна нічога не адбывалася
і гэта нягледзячы на тое
што менавіта ў такія моманты
ясна бачна
што
за ўсім гэтым стаіць

пераймаючы Канта


на што ты спадзяешся
калі робіш
немаведама што?

***


усё сышло на нішто
— і што было нічым
стала ўсім

***


дзякуй
я сам
прабач
я сам
калі ласка
я сам
ды сам я!
ды сам ты!

***


паглядзі на зіму
і ніколі
так
не рабі

***


у гэтай яме
ўсё сваё жыццё
граў
сумны аркестр
таму што яму не хапіла нот
выбрацца

***


пасля ўсяго
што між намі

***


каб пазбегнуць
выпадку падзення
паважаныя пасажыры
трымайцеся
вы
спецыяльна для гэтага
прадугледжаныя

***


звесткі
пра самых шчаслівых
людзей
да нас
не дайшлі
мы
мусім дайсці
да іх
самі

***


M.
мой мяккі баранчык
часта засынае
скруціўшыся ў мяне на каленях
яму сняцца
ружжы
яму сніцца
як ён з’ядае
лішнюю літару «ж»
каб можна было спаць
спакойна

***


усіх пералічаных
прашу
не лічыць мяне

***


на зломе эраў
наша стане не нашай
гады — нягодамі
знакі — нязначнымі
мы — нямымі

***


няма
ні бога
ні зданяў
ні прыхадняў з космасу
нікому
мы
не патрэбныя

Оглавление

  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • гімнастыка
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • Хайку
  • ***
  • ***
  • пераймаючы Канта
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***
  • ***