Стапеліі [Віктар Жыбуль] (epub) читать постранично

Книга в формате epub! Изображения и текст могут не отображаться!


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]


Стапеліі
Cover Page
Стапеліі
Юрась Барысевіч. Эксгуматар паэтычнага слова
РАЗДЗЕЛ 1. УНУТРЫ МАНЕКЕНА НЯМА ШКіЛЕТА
'А вы бачылі калі-небудзь вочы...'
'Таму, хто народжаны лётаць...'
Ледавіковы перыяд
Сэнс
Манекен і шкілет
Лямант лялькі
Дрыжыкі
Помарака
Асінавы кол
Суіцыдная кветка
Гадзіннік сыходзіць з рэек
'Я хачу паварушыць тваім хвастом...'
Элегія
Апакаліптычная восень
Каханне з апошняга позірку
Ісціна ў труне
'Аскепак сківіцы калматае пачвары...'
За мной га
'Паўзці па невядомасці...'
'Памяняйце ёй фотаздымак у пашпарце...'
Чатыры электрычныя крэслы
Герань
Канкан-балет
Туга
Курганок
Цкаванне
Сувязь
'Каго на крылах носяць музы...'
Тапіла мама кацянят…
Экстрасэнс
У бяздонне
'Я пазяхну на вас гумовым клеем...'
'Мы самі ўем з сябе вяроўкі...'
'З вакна разліваецца спеў канарэек...'
'Падала іскра ў каністру з салетрай...'
'Таму, хто народжаны лётаць...'
РАЗДЗЕЛ 2. РАСПІЛАВАНЫЯ ДОШКІ ПАЧЫНАЮЦЬ ЗРАСТАЦЦА
Цацка
'Я хацеў бы...'
Крываслеп
Калі спыняецца гадзіннік
Пудзель
Штопар
Душа
Сумленне
'Я хацеў забіць унутры сябе...'
Пастка
Фенолфталеінавы шлях
'Перамажы час...'
Шашаль
Быццам рыбы
'Калі мы шукаем палку...'
Бадзягі
У чаканні эксгуматара
Ёлкі зялёныя
'Валасатыя зубатыя рукі...'
'Людзі, сплеценыя з прамянёў...'
Seasons
'падскокну...'
'Адлятаюць думкі матылькамі...'
'Лёс падараваў мне дзень...'
Чарнакніжнік
Лесвіца
"Апантай сябе гэткай спакусай...
'Каб зразумець абсурднасць рэчаў...'
Гуру
Прасвятленне
'Усё, што адбывалася...'
Падчас маёй адсутнасці...
Самазахаванне
Вавёркі
'паэты чытайце болей...'
Выпадак з жыцця
Кардон мацнейшы за паперу
'Пакахаць...'
РАЗДЗЕЛ 3. ПАСІВЕЛІ СІНІЯ САНДАЛІ
Хованкі
'Пад прыціхлыя крокі...'
Не сёмае неба
Рэаніматар смецця
Кастрычнік
Глючны гарадскі паўзмрок
'Пустыя вокны палохаюць здзічэласцю...'
'На гнуткіх вулках пануе ноч...'
'Адпакутавала глеба пад кропельніцай...'
Abiens, abi!
'не збегчы...'
Зачыстка
Ці ёсць хто жывы...
Паранаідальная ўсмешка восені
'...І я даслаў свой ліст бязадрасны...'
Кана-ліза
Засохлая кветка на скразняку
'З накатанай дарогі сну...'
Верш, напісаны пасля лекцыі Казіміра Малевіча, пачутай у сне
Гострым прадметам
Чорныя паравозы
Фігурнае ванітаванне з хмарачоса
Мёртвыя вушы
'Я ўляпаўся ў бетонную сцяну...'
'Калі адарвуцца крылы...'
'У якую ты сёння змену?..'
'Я распух да неба брухам...'
'На двары забрахаў сабака...'
'Сноў далёкіх адгалоскі...'
'Мая душа пацела і ліняла...'
'У кожным полі я дарожка...'
'Пажоўклы звялы светлацень...'
'Ідуць кіслотныя дажджы...'
Выходжу
Жалезабетон
'Я – стваральнік зарослых быллём дэканструкцый...'
Праменад
Прачнуцца
РАЗДЗЕЛ 4. ЯК ВЫХЛАПНАЯ ТРУБА ЗНУТРЫ
У выведку – з песняю
Парасяты недарэзаныя
'Зачыніце дзверы ў нікуды...'
На сваёй тэрыторыі
Сусветная вулканізацыя
У доме без вокнаў
Сігнальная ракета
Лясная быль
'Твой тэлефон ізноў не адказвае...'
'Мы – ветэраны вайны...'
'Сусвет — вялізнае Гестапа...'
Калі я быў маленькім
Фаршыраваныя мурашы
Пасечаныя
Завуголле экзістэнцыі
'Няма нагодаў для прыгодаў...'
'Давайце забаронім правілы...'
Голуб Дронт
Лямпа
Тамагочы
'Мяне зняволіў Цар Кашчэй...'
'Звалілася столь на падлогу...'
Маё ўварванне
Цюльпан
Жырафы ў клетках для хамячкоў
Свабода
'Заводы бастуюць...'
Сон аб Беларусі
Хвост анаконды
Зорка № 40
Петарда
'На правай маёй далоні...'
Навошта мне лётаць у космас?
Гэты светлы чорны дзень
Пад пісталетам
Верш

Стапеліі. Віктар Жыбуль. Иллюстрация 1

Другі фронт мастацтваў

ЖЫБУЛЬ Віктар Вячаслававіч

СТАПЕЛІІ

Вершы

У аўтарскай рэдакцыі

На вокладцы выкарыстана фота Віктара Жыбуля.


ЭКСГУМАТАР ПАЭТЫЧНАГА СЛОВА*

…Цябе, мой труп, я ў сне і ў явы барацьбе

Не кіну, як не кінеш ты мяне ў жальбе...

Янка Купала, “Таварыш мой”

Доля класікаў незайздросная: іх не любяць дзеці. Школьнікі мусяць вучыць класічныя творы на памяць, пісаць паводле тых самых твораў дыктоўкі й шпаргалкі перад іспытамі. Таму, дарэчы, мала хто ў дарослым узросце перачытвае някепскія, у прынцыпе, класічныя творы. Класікаў любяць настаўнікі, чыноўнікі і наагул усе, хто мае якую-кольвек уладу.

Віктар Жыбуль, прыхільнік “забароны ўсіх правілаў”, паводле якіх “мурашы маршыруюць марш мурашыны”, уяўляе з сябе поўную супрацьлегласць таму тыпу аўтараў, якія бачаць сябе будучымі літаратурнымі “волатамі”. Інакш не пісаў бы ён вершаў кшталту “паэты чытайце болей / каб ведаць як не трэба пісаць…” альбо “Незнарок наступіў я на папараць-кветку…” Творы Жыбуля належаць да той элітнай жывой літаратуры, якую падлеткі будуць чытаць (і нават перапісваць) без ніякага прымусу: на карысць гэтага сведчыць шчырае захапленне, з якім нават двоечнікі слухаюць дэкламацыі Віктара ў дзіцячых бібліятэках і школах.

Прыгадваюцца сустрэчы з аматарамі паэзіі ў менскім клубе “Альтэрнатыва” і гомельскім Доме культуры глухіх, у якіх браў