61-70 Зборнік дэтэктываў пра Ніка Картэра [Ник Картер] (fb2) читать постранично, страница - 4

пытаннем.

Хок знайшоў час закурыць. Ён схапіў адну са сваіх танных цыгар і павольна закурыў. Калі брудны дым падняўся да столі, ён сказаў: «Нешта здарылася. Мы чулі, што рускія праводзяць сакрэтныя эксперыменты ў Савецкім інстытуце марскіх даследаванняў. Мы не ведаем, што гэта за эксперыменты. Шчыра кажучы, мы нават ня ведаем, дзе менавіта гэта адбываецца. Нашая крыніца інфармацыі кажа, што гэта неабходна высьветліць». Ён гучна зацягнуўся цыгарай. "Мы ведаем сёе-тое".

"Прасвятлі мяне", - сказаў я. "Ірына Масковіц ведае што-небудзь аб гэтым інстытуце?"

Хоук адмахнуўся ад пытання. "Я ўсё яшчэ высвятляю гэта". Ён заціснуў цыгару зубамі. «Мы ведаем, што кіраўніком інстытута з'яўляецца дасведчаны камуніст Серж Краcноў. Ён паклаў погляд на Ірынію. Яны былі разам некалькі разоў. Ірына не вельмі высокага меркавання аб Сержы. Яна знаходзіць яго фізічна прывабным, але часам думае, што ў яго не зусім у парадку з галавой. Часам у яго здараюцца істэрыкі. Яна лічыць, што ён можа быць небяспечны».

Я добра запомніў імя Сержа Краcнова.

Хоук пайшоў яшчэ далей. «Мы праінструктавалі Ірынію пасябраваць з Крашновым, і яна гэта зрабіла. Дзякуючы ёй мы ўсвядомілі, наколькі сур'ёзныя эксперыменты, якія праводзяцца ў інстытуце. За справай сочыць спецыяльны аддзел таемнай паліцыі, якім кіруе нейкі Міхаіл Барнісек. Па словах Ірыніі, у гэтага чэкіста Барнісека ёсць палітычныя амбіцыі, і ён хацеў бы павысіць сваю пасаду ў Крамлі. Ён вельмі падазрона ставіцца да ўсіх, уключаючы Ірынію і Сержа Краснова».

Хоук жаваў цыгару, не зводзячы са мяне халодных вачэй. Ірынія сказала нам, што можа даведацца, што адбываецца ў інстытуце, калі яна зблізіцца з Красновым. Мы сказалі ёй пачаць з ім адносіны. Яна ведае, што мы адпраўляем агента, каб дапамагчы ёй выбрацца з Расіі. Мы ня ведаем, як далёка яны зайшлі з Красновым ці што яна сапраўды даведалася пра інстытут».

Я падумаў пра гэта і пачаў паважаць Ірынію Масковіц. Вядомая балярына, якая стала падвойным агентам, рызыкнула сваім жыццём і лягла спаць з чалавекам, якога ненавідзела, каб сабраць інфармацыю, а яна так кахала Амерыку і жадаць жыць там. Канешне, магло здарыцца так, што яна зрабіла гэта з-за грошай.

"Ёсць спосаб патрапіць у Расію, Картэр", – сказаў Хоук. «Быў кур'ер, чалавек, які ездзіў туды-сюды паміж Масквой і Парыжам. Гэта быў кантакт Ірыніі. Ён атрымаў інфармацыю ад яе і перадаў яе нашаму агенту ў Парыж. Кур'ер быў забіты, таму мы так мала ведаем пра апошнюю інфармацыю Ірыніі. Нам трэба даведацца, ці даведалася яна пра месцазнаходжанне інстытута, і калі так, то што там адбываецца.

«У нас быў шанец забіць забойцу, гэта быў нейкі Васіль Папоў. Ён быў адным з кіраўнікоў расейскай брыгады забойстваў. Ён быў важным агентам Крамля, таму мы ведаем, што да яго будуць ставіцца з павагай». Хоук дастаў цыгару з рота і паглядзеў на яе. Яго погляд слізгануў да мяне. "Я бачу па вашых вачах, што вы задаецца пытаннем, чаму я буду казаць пра Папова ў будучыні. Чаму я кажу, што да яго будуць ставіцца з павагай? Таму што вы збіраецеся прыняць яго асобу. Ты становішся Паповым, і так трапляеш у Расею ».

Я кіўнуў. Затым устаў Хоук. Ён сказаў: «Гэта твая праца, Картэр. Вы становіцеся Паповым. Вы заязджаеце ў Расію па маршруце, які ўжо вызначаны. Вам трэба звязацца з Ірыніяй Масковіц, каб атрымаць дадатковую інфармацыю аб інстытуце і, калі магчыма, вывезці яе з Расіі. Паведаміце нам месцазнаходжанне інстытута і падрабязнасці таго, што там адбываецца». Хоук працягнуў руку. "Зайдзіце на Special Effects, дзе ёсць сёе-тое для вас. Поспеху.'

Мне дазволілі пайсці.

Кіраўнік 3

Адмысловыя эфекты і мантаж - гэта камбінацыя магічнай крамы, крамы гарнітураў і аддзела макіяжу. Тут можна было знайсці ўсё неабходнае для рыштунку агента, ад мікрафона памерам са шпількавую кнопку да партатыўнага лазера, з дапамогай якога можна было разбураць сцены.

Я ўвайшоў унутр і пачуў стук пішучых машынак. Мяне прывітала прыгожая дзяўчына за першым сталом. У яе былі рудавата-каштанавыя валасы, а ўсмешка прыйшла прама з тэлевізійнага роліка аб зубной пасце.

Яна спытала. - "Магу я чымсьці дапамагчы?" Яе зялёныя вочы слізганулі па мне халодным, далёкім позіркам. Яна класіфікавала мяне і захавала мяне ў памяці.

У мяне быў аркуш паперы, які даў мне Хок. Нік Картэр для доктара. Томпсан».

Яна пачырванела. "Ой", - сказала яна. "Вы не хочаце пачакаць хвілінку?" Яна ўстала. Яе спадніца была скручана, так што я мог бачыць яе вельмі прыгожыя ногі. Яна выпусціла аловак. Яна ўсё яшчэ чырванела. Яна нахілілася, каб узяць аловак, затым пайшла кудысьці.

Я бачыў, як яе ікраножныя мышцы рухаліся на кожным кроку. На ёй быў шэры плашч, і падчас хады яна добра выглядала ззаду. Я нахіліўся над стосам папер на яе стале. Побач была чорная сумачка. Дзве дзяўчыны побач перасталі друкаваць, каб паглядзець, што я раблю. Я схапіў сумку, адкрыў яе і дастаў правы кіроўцы дзяўчыны. Яе клікалі Шэран Вуд.