Трава і камень [Юсцінас Марцінкявічус] (fb2) читать постранично, страница - 2


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

                                    адна сасна...
I рынуліся ўслед за ёю іншыя,
                                             незвычайна
сабою уражаныя...
Астатнія так і памерлі,
не здагадаўшыся паляцець.

1961


ТАКІ ВЕЧАР


Я пушчу сягоння сэрца прагуляцца.
У самоце захацелася застацца.
Ахінае вечар мяне змрокам,
I такім спакоем некранутым,
I такою лёгкасцю раскутай!
Адышлі трывогі так далёка.
Ахінае вечар мяне змрокам.
Я пушчу сягоння сэрца прагуляцца.
У самоце захацелася застацца.
Я прашу: не затапчыце толькі сэрца!

1960


РУХ


Працягваюць рукі, напружваюць вочы,
      Зблытаўшы яву і сны,
Да ісціны людзі крочаць і крочаць,
      Хоць ісціна — самі ж яны.
У целах здаровых, пульсуючых жылах
      Нясуць яны праўды агонь.
Самі сабе насыпаюць вяршыню,
      Каб імкнуцца было да чаго.
Ідзіце, людзі, ідзіце, ідзіце,
      Ідзіце разумнай гурмой!
На гэтай дарозе, святой і цярністай,
      Сустрэньцеся вы са мной.
А сонца зойдзе і ўзыдзе зноўку
      На нейкай далёкай вярсце.
Будзеш за сонцам імчаць наўздагонкі,
      Рукамі яго вярцець.
Вечар палае полымем жоўтым,
      Гараць твае ідалы ў ім.
Толькі аднойчы па сцэне прайшоў ты,—
      Авацый не будзе зусім.

1962


ГАРЛЕМАЎСКІ МАТЫЎ


Каралі рок-н-рола
I ўсе іншыя, чуйце!
Каму рытм падуладны,
Танцуйце!
У рэактарах жыл
Кроў іграе.
Танец той жа адзін,
Толькі назва другая.
Рэчамі, што грозяць
Задушыць гэты танец,
Танец, быццам кулак,
Танец — рух апантаны.
Рэчы з рэчамі,
Як пылінкі, злучайце!
Нападайце на рэчы,
Нападайце!
Будзьце гучнымі,
Непадобнымі будзьце
I зямлю, як пакоі,
Танцамі абсталюйце.

1963


СПРОБА ЗНАЙСЦІ


1
Я гэтай ноччу ад сябе уцёк,
ад прыцягнення недарэчных рэчаў.
Што прывяду з сабою ў свой куток?
Чаго не маю — прагну з тым сустрэчы.
Што было ўпору — душыць, як пракруст.
Знікчэмнела — чым сам я быў заўсёды.
Нібы на нечы вымучаны густ —
адны і тыя захады і ўсходы.
I так ціхмяна без далечыні.
I так маркотна ў гэтакай ціхмені.
О, да каго звяртацца: адчыні,
што ад мяне схавалася ў зацьменні!..

2
А што я не маю —
                           узруненай роўнядзі нівы
ці горнасці неба,
               з якім дзе калі гаварыў ганарліва?
Ці, можа, не маю
                          турботы штодзённай
ці хатняга ўтулку —
                             і ў хаце сцюдзёна?
О не, я ўсё маю.
Я поўны, як пляшка.
Ды толькі гадзіны варушацца цяжка.
Ды толькі спыняецца час,
                      бы заважкую ношку наклалі.
Ды толькі
               зямля
                        ападае,
                                    як шаля.

3
        Утрымайце зямлю —
трава для яе зелянее.
        Утрымайце зямлю —
для яе карагодзіць завея.
        Утрымайце зямлю —
і для захадаў, і для ўсходаў.
        Утрымайце зямлю —
для людзей і багоў, для іх згоды.
        Утрымайце зямлю —
хто яшчэ разумее
        першародную мову надзеі.

4
Я гэтай ноччу ад сябе уцёк,
ад прыцягнення недарэчных рэчаў.
Што прывяду з сабою ў свой куток?
Чаго не маю — прагну з тым сустрэчы.
Па сцежцы ранняй я сябе дамоў
прывёў плаціць задоўжаныя чыншы.
Круцілася зямля, час цёк ізноў.
Ды іншы ранак быў, і я быў
Ды іншы ранак быў, і я быў іншы.
                                             ІНШЫ