Трава і камень [Юсцінас Марцінкявічус] (fb2) читать постранично, страница - 23


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

А будзе праходзіць жыццё,
стамлёная жытка-жабрачка,
аддай ёй хатуль без развагі.
На ўсіх хай раздзеліць жыццё,
хай чэсна пароўну падзеліць,
усіх нас яднаючы з небам.

1978


У НАКІРУНКУ ДОБРЫХ СЛОЎ


У накірунку добрых слоў
свет пашыры, зрабі яго
хоць на адно жыццё глыбейшым.
Надзеі ападаюць тут,
ніхто іх не збярэ. Як ліст,
шапочуць пад нагамі думкі.
Ты сярод іх стаіш, як дрэва
зямное, верхавіну час
з учора і да заўтра хіліць.
Ды карані глыбей. Адтуль
ідуць угору сны і сум.
Там золата быцця цямнее.
Прыгожы некаму і ты,
бо з птушкамі расцеш у неба
у накірунку добрых слоў.

1978


ІШЛА БАГОЎКА ПА ВЯСЁЛЦЫ


Луг змаладзелы небам пах.
Ішла багоўка па вясёлцы.
I жаўранкагалосы хтось
глыбей яшчэ ў Літву ўваходзіў.
Спагадная (ён так спяваў),
калі цябе кажу — мне добра.
Дазволь і ў цемрадзі ў вачах
святло тваёй вяршыні ўбачыць,
твой боль губамі адшукаць
і паўтараць цябе на памяць,
гарэць у вугальку тваім,
на стол тваёю лыжкай легчы
ці гэтай трэсачкаю, што
сталу пад ножку падкладаюць,
пад хлебам і пад сэрцам каб,
калі ўсе сядуць, не гайдаўся...

1978


Заўвагі

1

Паводле народнай легенды, азёры ляталі, пакуль ім не далі назваў.

(обратно)

2

У старадаўнія часы продкі паэта пры пахаванні нябожчыка-воіна клалі з ім побач у дамавіну і ягоны баявы меч. (Заўвага перакладчыка.)

(обратно)