Над пляцам [Леанід Дранько-Майсюк] (fb2) читать постранично, страница - 13


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

адзіноту скразную,
Да шляху падобную ў вырай
Праз далеч сваю і чужую.
У той адзіноце,
Як стома,
Жыве спамінанне
Пра страты малыя,
Пра клопаты
I пра каханне.
Ах, тое каханне —
Святло невядомае зоркі...
На сцежкі кладзецца чужыя
I родныя песціць пагоркі.
Ах, клопаты-страты,
Як рух безупынны да волі —
Да раніцы весняй,
Што ў родным сустрэнецца полі.
Ратуй ад здранцвення,
Мая адзінота скразная.
У руху — збавенне
I далеч свая і чужая.

ЯБЛЫНЯ


Мячом футбольным па галіне!
Дзіця няцямнае, дзіця.
Яно смяецца, што ляцяць
Пялёсткі.
Цвет ружовы гіне.
Тае бяды, такі узрост...
Душа чысцей ад кветкі чыстай,
I ці садоўніка ў ёй лёс,
Ці лёс і радасць футбаліста? —
Ніхто не вызначыць пакуль...
I толькі яблыня адзначыць,
Што спеюць кропелькі пакут
У кожнай забаўцы дзінячай.

ХАРАСТВО ІМПРАВІЗАЦЫІ


Акцёру, які закашляўся,
Падам шклянку вады
I выключу тэлевізар.
Удзячны акцёр
Мусіцьме вярнуць парожнюю шклянку
Суседзям —
Яны на гэты час
Будуць глядзець спектакль.
Шклянку мне аддадуць
І скажуць,
Што акцёр вельмі выбачаўся
За свой раптоўны кашаль
I што мая ўвага
Надала ўсяму спектаклю
Хараство імправізацыі.