Первый признак псевдонаучного бреда на физмат темы - отсутствие формул (или наличие тривиальных, на уровне школьной арифметики) - имеется :)
Отсутствие ссылок на чужие работы - тоже.
Да эти все формальные критерии и ни к чему, и так видно, что автор в физике остановился на уровне учебника 6-7 класса. Даже на советскую "Детскую энциклопедию" не тянет.
Чего их всех так тянет именно в физику? писали б что-то юридически-экономическое
подробнее ...
:)
Впрочем, глядя на то, что творят власть имущие, там слишком жесткая конкуренция бредологов...
От его ГГ и писанины блевать хочется. Сам ГГ себя считает себя ниже плинтуса. ГГ - инвалид со скверным характером, стонущим и обвиняющий всех по любому поводу, труслив, любит подхалимничать и бить в спину. Его подобрали, привели в стаб и практически был на содержании. При нападений тварей на стаб, стал убивать охранников и знахаря. Оправдывает свои действия запущенным видом других, при этом точно так же не следит за собой и спит на
подробнее ...
тряпках. Все кругом люди примитивные и недалёкие с быдлячами замашками по мнению автора и ГГ, хотя в зеркале можно увидеть ещё худшего типа, оправдывающего свои убийства. При этом идёт трёп, обливающих всех грязью, хотя сам ГГ по уши в говне и просто таким образом оправдывает своё ещё более гнусное поведение. ГГ уже не инвалид в тихушку тренируется и всё равно претворяет инвалидом, пресмыкается и делает подношение, что бы не выходить из стаба. Читать дальше просто противно.
арасында ауыр үнсіздік тұра қалды, тек қысқы жел гүлейді.
– Толқын, мені тыңдашы, – ақыры бастады Жұлдыз. – Сен барлығын білесің шығар…
– Білемін.
– Сен мені кешіре аласың ба?
Жұлдыз әдеттегідей ештеңе түсіндірген жоқ. Неге қарақшылық туралы айтқан жоқ не әкесі туралы біле тұра айтпады. Толқын бәрін былай да түсінді.
– Сен мені тастап кеттің. Қайтадан.
– Мен саған қауіп төндіре алмадым, Толқын.
– Бірақ өзіне төндірдің ғой! Мен сеннен неге қымбатырақпын?
Жұлдыз күле бастады.
– Себебі менің соңымнан тек қана сен қаласың. Сен, Бүркіт пен, мүмкін, Саткын. Әзір сендер амансыңдар мен ажалдан қорықпаймын.
Толқын әдеттегідей әндетіп, оған жақындаған кезде Жұлдыз бұл әңгімесін есіне түсірді.
– Үйге барамыз ба?
Жұлдыз басын изеді. Толқын Азаттың жылқысына мінді де олар жолға шықты.
– Не туралы сөйлестіңдер?
– Ол “Сендер қазір қайда тұрасыңдар” деп сұрады.
Қыстың басында олар таулықтарға соға кетіп, киіз үйді үнсіз жинады да кетті. Енді олар – Толқын, Азат пен Жұлдыз – әзірше жеке тұрады.
– Сен не дедің?
– Өзімізбен өзі деп.
Жұлдыз ойға шомды.
– Толқын, тілесең, сен онымен бірге қала аласың ғой. Ол айықты, не тілесең де бере алады…
– Мен білемін.
Жылқылар жылынған жерді басып ырғақты жүрді.
– Жуас қайда екен? Оны көптен бері көрген жоқпын, – кенет үнсіздікті үзіп деді Толқын. – Сендер соншама жиі кездесесіңдер ғой.
Емеурінінен аңғарып, Жұлдыз көзін алартты да оны бүйіріне ақырын итеріп жіберді.
– Бір-екі рет жүздестік. Енді не?
Сіңлі сақылдап күлді де шоқыраққа жөнелді. Жұлдыз оны құа бастады. Дене жаралары жазылды. Енді жан ауруы да, сіңлінің күлкімен, әнмен және долы желмен кетіп, артта, жылқы тұяқтарының ізілерде қалды. Ал алдында шетсіз кең даланың туған жазирасы ашылды.
Последние комментарии
20 часов 22 минут назад
1 день 4 часов назад
1 день 19 часов назад
1 день 22 часов назад
1 день 23 часов назад
1 день 23 часов назад