1-10 Зборнік дэтэктываў з серыі Кілмайстар пра Ніка Картэра, [Ник Картер] (fb2) читать постранично, страница - 585

рабро.

Ён схапіў яе, спрабуючы злавіць руку, якая трымае штылет. Яна змагалася як дэман, праклінаючы яго, яе сліна патрапіла яму ў твар. Яна адвярнулася, упаўшы пад ім на лязо, усё яшчэ ў яе руцэ. Усе яго дзвесце фунтаў упалі на яе. Ён адчуў яе канвульсіі - нічога агульнага з сэксуальнымі канвульсіямі - і выгнула спіну і паспрабавала закрычаць. Словы і гукі замерлі ў яе горле. Яна абмякла пад ім.

Нік перавярнуў яе. Стылет боўтаўся ў яе на левых грудзях, пяцідзюймавы скураны абцас на хадулях упрыгожваў чырванеючую скуру, нібы нейкі гратэскавы медальён. Нік прыўзняў павека і паглядзеў у зялёнае вока. Ён застыў - назаўжды.

* * *

Ён выклікаў Ястраба з Дзіркі ў Стамбуле. Ён прыехаў на "мэрсэдэсе" і пакінуў яго на пошукі паліцыі. Двое мужчын з Анкары ўсё яшчэ кіравалі Дзірай, а стары албанец Бічы быў такім жа брудным і маўклівым, як заўсёды. І як п'яны на ракі. Нік выпіў пару глыткоў, перш чым паклікаў Хоук на скрэмблер.

Яго начальнік, на гэты раз, выслухаў яго поўнасцю, без перабояў. Калі ён скончыў, Хок сказаў: «Я хваляваўся, сынок. Гэта было нялёгка, га?

«Дастаткова груба, – сказаў N3. «Я чакаю, што ў мяне будзе пару тыдняў водпуску, калі я вярнуся, сэр. Я забыўся тое-сёе зрабіць».

"Я чуў, ты ладна пабіты", - сказаў Хоук. "Я думаю, што тыдзень у бальніцы вам падыдзе".

«Я не ведаю, - сказаў Нік. «Не трэба бальніцы! Я вылечуся ў вольны час, сэр. Можа быць, у ложку, але не ў бальніцы!

"Будзь па-твойму", - пагадзіўся Хоук. «Цяпер пра Мусі? Наколькі мы скампраметаваныя?»

"Не так ужо дрэнна." N3 быў змрочным. «Яны ўсе мёртвыя! У любым выпадку Мусі не расказаў ім пра Дзірку - ён да таго часу моцна спалохаўся, вельмі спалохаўся, і ён уцякаў ад іх!

Я забыўся, што яму так моцна трэба выпраўленне - а са мной ён не мог гэтага дабіцца! Я бачыў, як ён рассыпаўся проста ў мяне на вачах, але не здагадваўся чаму. Але забудзьцеся пра Мусі. Няхай маленькі хлопец пасьпіць у тым спакоі, які ён знайшоў».

Доўгая паўза. Тады Хоук сказаў: «У дакладнасці мая ідэя. Цяпер пра Мусі, N3, ведаем толькі мы з табой.

«Напэўна, сэр. Усё скончана. Калі мне зараз выязджаць са Стамбула?»

«Сёння калі-небудзь. Я папрашу Анкару наладзіць гэта. Вы павінны быць у Вашынгтоне заўтра крыху раней. Я, вядома, хачу ўбачыць цябе прама зараз”.

"Вядома."

«Насамрэч, - сказаў яго бос, - нешта яшчэ адбылося, што ставіцца да вашай лініі. Але я растлумачу, калі ўбачу вас. А пакуль, як вы кажаце, ёсць адпачынак і - адпачынак! Я ўпэўнены, што ты знойдзеш што-небудзь і каго-небудзь, хто пазбавіць цябе ад непрыемнага прысмаку гэтага напою”.

Нік Картэр не адказаў ні секунды. Затым куткі яго цвёрдага рота казытала крывая ўсмешка. «Іншалах», - сказаў Нік Картэр.