Цэнтр Еўропы [Уладзімір Някляеў] (fb2) читать постранично, страница - 152

купіла віна і, вярнуўшыся, выпіла.

З вяртаннем!..

Ціўкнуў мабільны тэлефон Веры. Мой тэлефон, на які прыйшло паведамленне. «Я купіў табе кацяня. Пра­ бач. Карл.»

Майго мужа, аказваецца, завуць Карлам. Як шведскага караля…

Чаму адной — замуж за караля, а другой — набіраць ванну, браць скальпель і ўзразаць вены?.. Хаця і пабраўшыся з каралём, можна набраць ванну, узяць скаль­ пель і ўзрэзаць вены…

Я напісала Карлу, што ён мае выбар… Ці забыцца, што я ёсць, і ў турме працаваць, ці помніць, што я ёсць, і ў турме сядзець. За гвалт і забойства. Ён адказаў, што пры­ мае першы варыянт і пакідае кацяня сабе.

Хіба я магла ўявіць тады, што яго прызначаць след­ чым па справе Святаслава, і мне давядзецца яму яшчэ пісаць і пісаць…

Тады я ўсё ж асцерагалася, што ён будзе шукаць су­ стрэчы, а сустрэўшыся, не пазнае ўва мне Веру, бо ў мяне радзімак на левым плячы на адну меней… Супраць яго трэба было нешта мець, хоць бы закрываўленыя сцены ў вітальні, якія я не дамыла. Каб доказ быў, што забіў… Але аднойчы нейкі клерк з кейсам, падобны, як мне здалося, на майго мужа Карла, сутыкнуўся са мной на ўваходзе ў кавярню — і адскочыў, як апёкшыся. Перабег на другі бок вуліцы, па якой рушыў, не азіраючыся — і я зразу­ мела, што асцерагацца мне няма чаго. Прыйшла дахаты і дамыла ўсё чыста, адскрэбла тое, што заставалася, за­сохлае, з былога жыцця.

Назаўтра пайшла прагуляцца да мора і ўбачыла тлу­ стага, рыжага ў белыя плямы ката, які лянотным подбегам уцякаў ад гэткага ж тлустага і рыжага, толькі не ў плямы, мужыка. Мужык аж задыхаўся — гэтак намагаўся ката дагнаць. Нарэшце кот стаміўся ўцякаць, мужык дагнаў яго, нахіліўся і пагладзіў…

Вы каго­небуд зь, задыхаючыся, даганялі, каб па­ гладзіць?..

Калі я вяла рэпартажы з каралеўскіх вяселляў, дык не прызналася, што я не Вера. У гэтым я вінаватая перад ёй, бо мы дамаўляліся, што прызнаюся. Але ж дамаўляліся мы жывая з жывой, а не жывая з мёртвай…

Канечне, калі б я прызналася, гэта была б бомба… Толькі што ў такім разе было б са мной, са Святаславам, якога я знайшла толькі тады, калі ў газетах напісалі, што яго арыштавалі, і якому трэба было тут, як і там, дапама­ гаць?.. Наста тут нічым дапамагчы не магла.

А там дапамагла: смерць маю ўсё ж прызналі самаза­бойствам. На тэлефон Веры Наста эсэмэску скінула:

«З вяртаннем у Еўропу! Вось для чаго вы падобныя былі».

Лесбіянка дыктатуры.

Прычыны для экстрадыцыі Святаслава не стала: не з­за ката ж высылаць… Ды яшчэ я так пра яго напісала, што шведы вінаватымі перад ім пачуваліся. Такога ге­ роя звар’явалі…

З псіхушкі яго забраў нейкі рускі, якому Святаслаў, забіўшы беларуса, аказаў вялізную паслугу. За тую вялізную паслугу той рускі прыдбаў для яго вялізны дом, у падворку якога насыпаў, як Святаслаў папрасіў, вялізную гару. І купіў вялізнага сабаку. Святаслаў назваў гару Ваўкавыскай, вечарамі забіраўся на яе з сабакам і глядзеў некуды на паўднёвы ўсход. Сонца сядала за яго­ най спінай, свяціла ў той бок, куды ён глядзеў, і калі яно закочвалася за небасхіл і нічога ўжо не было відаць, ён пачынаў выць, а сабака — падвываць. Страшна, як воўк. На ўсю Еўропу.

Вясна 2004 г., Расціла, Хельсінкі, Фінляндыя

Вясна 2008 г., Вісбу, в. Готланд, Швецыя

1

«Tack så mycket, Daniel!» «Вялікі д зякуй, Даніэль!» (шведск.)

(обратно)

2

«Det är leksaken, tändaren…» «Цацка, запальнічка…» (шведск.)

(обратно)

3

«Jag vill ha sex med dig». «Я хачу заняцца з табой сексам». (шведск.)

(обратно)

4

«Kungen och drottningen gör inget annat än nyps när de ligger med varandra…». «Кароль з каралевай толькі тым і займаюцца, што шчы­ паюцца, калі гэтым займаюцца…» (шведск).(шведск.)

(обратно)

5

«Gör inget annat än nyps när de ligger med varandra…» «Толькі тым і займаюцца, што шчыпаюцца, калі гэтым займаюцца…» (шведск.)

(обратно)

6

«Hej!…Har du kommit tillbaka?..» «Прывітанне!Вы вярнуліся?..» (шведск.)

(обратно)

7

«Hej… Jag har kommit tillbaka…» «Прывітанне. Я вярнулася…» (шведск.)

(обратно)