Абсяг [Рыгор Барадулін] (fb2) читать постранично, страница - 29


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

спалохай!
І стаць сасне сцяной —
Спіной вясёлай хаты,
Ці вечнай той
Адной,
Дзе ўжо не страшны краты.
Хто
Зноў
Па чарадзе? —
Чакаюць смех i ліха.
Так гулка цвік ідзе —
Ажно наўколлю ціха.

* * *


Адстаць ад шумнага парому,
Застацца перад небам зімнім.
Хіба што веснавому грому
Шаптаць:
«Яшчэ мы, браце, грымнем!»
Хоць гром той,
Як забыты верад,
Прыглух даўно ў будзённым болі.
І загрымець нагамі ўперад
Прасцей,
Чым выйсці з лесу ў поле.
Не шкадаваць
Пра ўдзел у стачцы,
Што патрабуе ліцца вінам,
Сам-насам
З роздумам застацца
Сабе самому напамінам.
І тое,
Што было высновай,
І тая,
Што была адзінай,
Імглой развідніцца вясновай,
Сплыве пад крыгалом
Ільдзінай...

Возера ля небасхілу


Быццам цяпла стае,
Сонца смяецца міла...
Сталыя дні мае —
Возера ля небасхілу.
Шэпчуцца дзён чараты,
Радасці гусі — ў вырай.
Хочацца дабраты,
Хочацца дружбы шчырай.
Грэюць спагады кастры.
Тлее адчаю прысак.
Хваляй з чала сатры
Прывід самотных рысак.
Зорнай маёй журбе
На недалёкай мілі
Ценем адбіцца ў табе,
Возера на небасхіле...

1

Звартноц — армянскі храм VII стагоддзя, разбураны заваёўнікамі у VIII стагоддзі.

(обратно)

2

Саланчак (туркмен.) — зыбка з лямца.

(обратно)

3

Аx часы (хакаск.) — белы стэп.

(обратно)

4

Лінда — маці героя эстонскага эпасу «Калевіпаэга», жонка Калева.

(обратно)

5

Дзякуй за хмары.

(обратно)