Картэр Нік 84-112 Зборнік Кіллмайстар Ніка Картэра [Ник Картер] (fb2) читать постранично

Картер Ник
Картэр Нік 84-112 Зборнік Кіллмайстар Ніка Картэра

Картэр Нік

84-112 Зборка Кіллмайстар Ніка Картэра

84. Пекінскае дасье http://flibusta.is/b/690087/read

85. Ужас ледавога тэрору http://flibusta.is/b/691313/read

91. Змова N3 http://flibusta.is/b/699347/read

97. Падраблянняў агент http://flibusta.is/b/700356/read

100. Кантракт Катманду http://flibusta.is/b/701133/read

103. Звязь зялёнага ваўка http://flibusta.is/b/702474/read

104. Паведамленне: Нафта 74-2 http://flibusta.is/b/703119/read

110. Катастрофа на "Вулкані" http://flibusta.is/b/704739/read

111. Высокі даход у смерці http://flibusta.is/b/705314/read

112. Змова супраць Ніхоў'ева http://flibusta.is/b/706384/read

Нік Картэр

Пекінскае дасье

перавіўшы Леў Шклоўскі на ўспамін пра загінулага сына Антона

Арыгінальная назва: The Peking Dossier

Першы раздзел

Я не звярнуўшы асаблівай уваги на загаловак. Там гаварылася штосьці пра застрэленага сенатара.

Я паклаў манету на бліскучы прылавак газетнага кіёска ў Волдарфі. Напэўна, ім спатрэбіўся час, каб зрабіць яго такім бліскучым. "Пакуль вы гэта рабіце, - сказаўшы я дзяўчыне за прылаўкам, - я хацеў бы пачак Lucky Strike".

Яна нахілілася і зірнула паліцу ўнізе. Мне вельмі понравілася тое, што адбылося, калі яна нахілілася. Я дадаўшы паўдолара.

- Ні, ні, - сказала яна. «Цыгаркі семдзесят пяць.

Я зірнуўшы на яе. "Цін Нью-Ёрка дастаткова, каб замусіць нас кінуць паліць", – сказаўшы я.

Яна падарава мне сваю ўсмешку.

- Усё добра, - сказаўшы я, кідаючы яшчэ чвэртак на прылавак. Нік Картэр, апошні з вялікіх марнатратаў.

Я убачыўшы сваё адлюстраваньня ў зеркалі ў вэстыбюлі. Мне заўсёды здавалася, што я выглядаю менавіта тым, які я ёсць. Таемны агент. Я надта высокі і злы, каб улезці ў элегантны дзелавы касцюм. Акрамя таго, я таксама выглядаю так, быццам надта доўга гуляў за ветрам таю нягодаю. Маленькія дзяўчынкі называюць такое аблічча "старым". Вялікія дзяўчынкі называюць гэтае «многа перажылі». Я думаю, што гэта проста зморшкі, а астатнія мяне не турбуюць.

Я зірнуўшы на часы. 1:50. Я прыбыў рана. Хоук жадаў, каб я сустрэўся з кімсьці з AX, каб той праінструктаваў мяне пра нейкую надзвычайную сітуацыю. Ён наслаў бы мне дзяўчыну. Руда. Яна б паспытала, ці ведаю я, як прайсці да рэстарана «Вежа». А ў Нью-Ёрку няма такога рэстарану.

Я падышоў да аднаго з вялікіх мяккіх крэслаў ля залі чакання — побач з ім стаяла папільнічка. Я выдаткаваўшы апошнюю ўпакоўку маёй спецыяльнай маркі і забыўся заказаць яшчэ. Але Лакі Страйк таксама быў нічого. Я адчыніў газету.

«Учора позна ўвечары ў эксклюзіўнаму казіно «Грэнада» ў Насаў сенатара Джона В. Сейбрука, галаву Камітэту з вайсковых спраў, застрэлілі высокіх нападнікаў у фракі. Па словах відавочцаў, сенатар толькі што выйграў пару разоў, гуляючы ў Блек Джэк, калі гравец побач з ім з крыкам «чыт» выхапіў пісталет і двачы стрэліў у яго. Местная паліцыя змясціла падазраванага пад варту. Папярэдняе псіхіятрычнае заключэнне паказвае на тое, што гэты чалавек, Чэн-лі Браўн, псіхічна неўраўнаважаны. Максімальная стаўка за сталом складала два даляры».

Я зірнуўшы на карцінку. Чэн-лі Браўн зусім не выглядаў псіхічна неўраўнаважаным. Ён больш быў падобны на ката, які толькі што з'еў канарку. Вузкія азіатскія вочы на шырокім цвёрдым абліччы. Рот скрывіўся ў злосным смеху. Я зноў зірнуўшы на фота. Нешта мяне турбавала. Нешта накшталт тых двух карцінак побач: знайдзі памылку.

«Бачыце, а не падкажаце, як прайсці да рэстарана «Вежа»?»

Зусім руда. Густыя воблакі мёднага колеру вакол прыгожыя твары. Аблічча, якое, здавалася, было суцэльна вачамі. Вочы, якія здаваліся цалкам колеравымі. Зялёныя, карычневыя, чырванавата-карычневыя. На ёй быў нейкі вайсковы гарнітур. Проста Форт-Нокс: тут схавана золата капальня.

Я сказаўшы. - "Вежа?" 'ніколі пра яго не чуўшы.' Я павінен быў сказаць гэта, і я сказаўшы гэта як дасканалы актор.

'Ні?' — сказала яна, моршчачы мілі морскі на мілым лобі. - Можа, вы маеце на ўвазе гасцініца "Вежа"? Гэта таксама было часткай майго тэксту.

'Пра іх. Як бязглузда, га? Я збіралася сустрэцца з сябрамі тая падумала, што яны сказалі рэстаран «Вежа». Яна і сама была цудоўнай актрысай.

— Ведаеш што, — зычна сказаў я, каб усе, каму гэта можа быць цікава, учулі. - Трымаю парі, у бары ёсць тэлефонная кніга. Мы знойдзем усе рэстараны, у назвах якіх ёсць слова "Вежа".

"Гэта можа заняць некалькі гадзін", - сказала яна.

- Я ведаю, - сказаўшы я.

Мі знайшлі цёмны куток. Я заказаўшы бурбон, яна шэрры. Лэдзі была лэдзі. 'Што ж?' Я сказаўшы гэта, калі афіцыянт прынёс нашыя напоі. Не тыя, каб я так спяшаўся прыступіць да справы.

Яна спытала. - Ці ўжо чытаўшы газету? Так яна хацела дабрацца да сутнасці.

Я знізаўшы плячыма. "Толькі першую смугу".

Яна кіўнула галавой. Вось пра што я хацела паразмаўляць.

- Вы маеце на ўвазе сенатара Сейбрука?

'Не зусім. Насамрэч я малая на ўвазе Чэнлі Браўна.

- Гэта звязана з ім?

«Ммммм. Часткова.

Усемагутны