Вход в систему

Добавлены две новые главы

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).

medicus про Русич: Стервятники пустоты (Боевая фантастика)

Открываю книгу.

cit: "Мягкие шелковистые волосы щекочут лицо. Сквозь вязкую дрему пробивается ласковый голос:
— Сыночек пора вставать!"

На втором же предложении автор, наверное, решил, что запятую можно спиздить и продать.

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).

vovih1 про Багдерина: "Фантастика 2024-76". Компиляция. Книги 1-26 (Боевая фантастика)

Спасибо автору по приведению в читабельный вид авторских текстов

Рейтинг: +3 ( 3 за, 0 против).

medicus про Маш: Охота на Князя Тьмы (Детективная фантастика)

cit anno: "студентка факультета судебной экспертизы"

Хорошая аннотация, экономит время. С четырёх слов понятно, что автор не знает, о чём пишет, примерно нихрена.

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).

serge111 про Лагик: Раз сыграл, навсегда попал (Боевая фантастика)

маловразумительная ерунда, да ещё и с беспричинным матом с первой же страницы. Как будто какой-то гопник писал... бее

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).

Все впечатления

Авторы : [А] [Б] [В] [Г] [Д] [Е] [Ж] [З] [И] [Й] [К] [Л] [М] [Н] [О] [П] [Р] [С] [Т] [У] [Ф] [Х] [Ц] [Ч] [Ш] [Щ] [Э] [Ю] [Я]
[Все] [A] [B] [C] [D] [E] [F] [G] [H] [I] [J] [K] [L] [M] [N] [O] [P] [Q] [R] [S] [T] [U] [V] [W] [X] [Y] [Z] [Прочее] [І] [Є] [Ґ]

Тут [Леанід Дранько-Майсюк] (fb2) читать постранично, страница - 3

- Тут 392 Кб скачать: (fb2) - (исправленную) читать: (полностью) - (постранично) - Леанід Дранько-Майсюк

[Настройки текста] [Cбросить фильтры]

class="stanza">

Мой талент кволы, мой адчайны крок.

* * *

Што пра сябе казаць, калі аднойчы

Я ледзьве не прагледзеў той красы,

Што не прыходзіць у майстэрню двойчы,—

Што залацей ад залатой расы.

...Варштат прыбраны, падмяліся трэскі,

I чысціні скразныя галасы

Вяртаюцца да селішчаў палескіх.

Спатоленыя чыстаю красой,

Адпачываюць малаткі, стамескі

I востры серп з адбітаю касой.

* * *

Ну колькі можна пра душу?

Алесь Пісьмянкоў

Не выказаць душу чужую —

Душу відушчую, сляпую,

Душу старую, маладую,

Святую, грэшную, жывую,

Змярцвелую, зусім глухую

I нават блізкую — любую!

Не выказаць душу чужую,—

Хоць будзеш мудрым удвая...

Ды што тут гаварыць урэшце:

Душа чужая — не свая,

Дый са сваёй не разбярэшся.

* * *

З гадамі раблюся люцей

У гэтай любові бязгрэшнай —

Люблю незнаёмых людзей,

Таму што ад іх незалежны.

Хаваюць і клопат, і страх

I мной не цікавяцца: «Хто ты?»

Ніхто з іх не зробіць замах

На радасць маёй адзіноты.

КНІГІ I ЛЮДЗІ

Няўжо я невылечны эгаіст?

Няўжо я зусім ваўкаваты маўчун, якому кнігі замяняюць жывых людзей?

Што зробіш, калі, сапраўды, я сябе лепш адчуваю ў бяседзе з кнігай, а не з чалавекам.

Кнігу можна разгарнуць і загарнуць, узяць з паліцы і, вярнуўшы на паліцу, забыцца пра яе зусім.

Што ні ўчыніш — кніга не пакрыўдзіцца.

Пакрыўдзіцца чалавек.

I кропелькай сваёй крыўды ён заўсёды абуджае акіян маёй,

з якога з кожным годам усё цяжэй і цяжэй выплываць.

ПРЫГАЖОСЦЬ

Табе пярэчу, прыгажосць.

Наканавана мне пярэчыць

I з галавы да ног — наскрозь

Працятым быць нязгодай вечнай.

Цябе прыняць такой, як ёсць,

Адной табе ў жыцці маліцца

Не маю сілы, прыгажосць,

Не здатны я табе скарыцца.

Я — тут, а ты, вядома, скрозь,

Я шмат не разумею рэчаў,

Але я ўцяміў, прыгажосць,

Адно — штодзень табе пярэчыць.

Не адмаўляць цябе, крый бог,

Не абмінаць цябе ніколі,

Не абражаць, як хтосьці б мог,—

Пярэчыць толькі, і не болей.

О так — ты выратуеш свет,

Ты мову нашую ўратуеш,

І не адзін яшчэ паэт

У рыцарах тваіх звякуе.

Усюды існую тваю

Уславіць велічнасць ад сэрца,

А мне праз глухату сваю

Ізноў пярэчыць давядзецца.

Прабач, я дрэнны служка твой,

А лепшым стаць не выпадала —

З маёй пачварнаю душой,

З маёй душой недасканалай.

* * *

Гады маладыя, а таленту брак —

I поркаюся ў драбязе.

Сляза, нібы зайздрасць, прыходзіць няўзнак —

Якая карысць у слязе?

Душа ачышчаецца з тою слязой?

Па-іншаму бачыцца свет?

I я суцяшаю сябе драбязой,

Як кожны звычайны паэт.

I я без гаючай тае драбязы

Сябе не ўяўляю ніяк —

Без гэтых радкоў і без гэтай слязы...

Праз тое і таленту брак.

* * *

Дзе ты, лепшае? Там, дзе горшае.

Там, дзе горшае — там і я.

Там не луг цвіце і не бор шуміць,

I не ўчуеш там салаўя.

Хай палеская, хай вандроўная

(I ці той яшчэ можа быць!) —

Там душа мая, смеццем поўная,

Што не вымесці, не спаліць.

* * *

А хто каму перашкаджае

Сабою быць, адзіным быць,

Каб лёс не дробязным адчаем —

Высокім болем наталіць?

Ніхто!.. А самалюбаванне,

Так неадольнае ў рабе,

I найсалодкае жаданне

Рабіць пакутніка з сябе.

* * *

Глыбока яго карані.

Р. Барадулін. Інтэлект зямлі

Зберагчы карані інтэлекту —

Толькі так можна перамагчы

I нябыт, і славутую Лету...

Навигация

Вход в систему

Последние комментарии

Новое на форуме

Последние записи в блогах

Впечатления

Тут [Леанід Дранько-Майсюк] (fb2) читать постранично, страница - 3

* * *

* * *

* * *

КНІГІ I ЛЮДЗІ

ПРЫГАЖОСЦЬ

* * *

* * *

* * *

* * *